Villasofie

In een onrustige wereld hebben mensen graag houvast, willen ze weten wat ‘goed’ of ‘fout’ is. Villa Zebra kiest voor iets anders. Voor een zoektocht, voor nieuwsgierigheid, voor kunst en de interactie met kunst: een samenspel van hoofd en handen, de kracht van verbeelding en het mogelijk maken (en betreden) van andere werelden.

Verbeelding
Interactie met kunst en het zelf creëren van kunst; kinderen bloeien op als ze op deze manier mogen ontdekken. Ze scheuren, stapelen en geven vorm. Ze maken werk dat henzelf verrast. De vakdocent gaat mee op onderzoek, reikt hedendaagse kunstwerken aan. Kunst uit de tijd waarin de kinderen van nu opgroeien. Samen wordt er gekeken en gefantaseerd. Zo komen de kinderen – soms met elkaar, soms alleen – tot iets nieuws. Er ontstaat iets ‘onbedachts’. Want het hoofd begint misschien, maar de handen maken, waarna het hoofd zich verbaast, verder denkt, en de handen het weer overnemen – dat is althans een mogelijkheid.

Nuttig
Fijn voor een school: je kunt zo’n proces vrij makkelijk vertalen naar eigenschappen die in het dagelijks leven ook behoorlijk nuttig zijn. Het ‘buiten de box’ denken en het niet te snel oordelen, om maar wat te noemen. Dat maakt een school en Villa Zebra tot een goede combinatie. Leidraad hierin is de ‘Villasofie’; het gaat niet om het kunstwerk op zich maar om wat kunst teweeg brengt met en tussen mensen.

Verstorend
Geen vaste methode of werkwijze maar een filosofie dus. Zelfs niet alleen maar ‘leuke’ lessen en ‘mooie’ kunst, want kunst kan verstorend zijn. Juist door de wereld een beetje op zijn kop te zetten ontstaat er iets nieuws in een (kinder)hoofd. Deze opdracht bijvoorbeeld: “Maak een prachtbeest van klei. Doe je best: werk aan dat hoornige neusje, die lieve pootjes en grote mond. Klaar? Plet ‘m (afgrijzen onder de kinderen). Kijk wat er nu ontstaat”. Kinderen ervaren hun geplette beest, de nieuwe vormen en onbekende eigenschappen en doorbreken zo op een positieve manier hun eigen verwachtingspatroon.

Dialoog
Kunst is een dialoog. Kunst pint je niet vast. Er is geen waarheid, er zijn mogelijkheden. Kunst vraagt een open houding, zet aan tot vragen stellen, juist vragen waar geen vaststaand antwoord op is. Dat brengt Villa Zebra in de vorm van een vakdocent naar een school. Er kan worden ingegaan op thema’s die in de klas spelen. Niet: “We gaan nu de boot van Sinterklaas in perspectief tekenen”. Wel: “We gaan de beste boot maken die we kunnen verzinnen”.  En als daar perspectief bij nodig blijkt, dan helpt de vakdocent. Techniek als middel, niet als doel.

De leerkracht die meekomt, krijgt zijn eigen aandeel in de les. Want de leerkrachten zijn een voorwaarde voor de dialoog tussen Villa Zebra, de kinderen en de kunst. Deze dialoog kan ook verdiept worden, door als school op bezoek te gaan bij Villa Zebra. Met zijn allen wordt er dan een plek gemaakt waarin het onverwachte kan gebeuren.

Doelgericht doelloos zijn: ieder mens vaart er wel bij.